این نظریه بیشتر از همه نشان دهنده شرایط نابسامان و آنومیک یک جامعه است که طی آن هنجارها و ارزش های آن جامعه یا کارکرد خود را از دست داده و یا دچار کژکارکردی شده اند. به این معنا که دیگر هنجارها و ارزش هایی وجود ندارد که افراد بر اساس آن رفتار خود را تنظیم کنند و در این شرایط گویی هر کاری انجام آن مجاز است.